از جمله صفات خداوند ، این است که : در کران تا کران هستی موجودی نیست جز اینکه او را به پاکی می ستاید

«وَ اِن مِن شَی ءٍ اِلایُسَبِّحُ بِحَمدِهِ»(اسراء/44)

و پرتویی از این ویژگی به امام حسین علیه السلام آن است که همه موجودات بر مصیبت و شهادت او می گریند ؛ اما ما گریه آنها را در نمی یابیم همانگونه که ستایش و تسبیح موجودات را.

به علاوه گریه ، تنها جریان یافتن اشک از دیدگان نیست ، بلکه گریه هر موجودی متناسب با موجودیت و وضعیت آن است و همانگونه که در روایات آمده است : ( گریه آسمانها به ظهور قطرات خون ، گریه ماهیان دریا به خروج آنها از آب ، گریه هوا به تیره و تار شدن آن ، گریه خورشید و ماه به گرفتگی آنها و گریه زمین آن بود که هر سنگی جا به جا می شد ، زیر آن قطرات خون نمودار بود.) *
حال با این توضیحات معلوم شد گریه کاینات ؛گریه موجودات جاندار که جای خود را دارد.

تهذیب التهذیب ، ج 2 ،ص355—فضایل و سیره امام حسین علیه السلام در کلام بزرگان،عباس عزیزی،ص377